پوست کاغذی یک ماده نوشتاری است که از پوست دباغی نشده حیوانات - عمدتاً گوسفند، گوساله و بز - تهیه می شود. بیش از دو هزار سال است که از آن به عنوان وسیله ای برای نوشتن استفاده می شود. Vellum پوسته مرغوب تری است که از پوست حیوانات جوان مانند بره و گوساله جوان تهیه می شود.
امروزه اصطلاح پوست اغلب در زمینه های غیر فنی برای اشاره به هر پوست حیوانی، به ویژه بز، گوسفند یا گاو که تحت کشش خراشیده یا خشک شده است، استفاده می شود. این اصطلاح در ابتدا فقط به پوست گوسفند و گاهی بز اطلاق می شد. ماده معادل ساخته شده از پوست گوساله، که از کیفیت بهتری برخوردار بود، به عنوان vellum (از فرانسوی قدیم velin یا vellin و در نهایت از لاتین vitulus به معنی گوساله) شناخته می‌شد؛ در حالی که بهترین آنها پوست رحم بود. از جنین گوساله یا گوساله مرده به دنیا آمده است.
برخی از مراجع به دنبال رعایت دقیق این تمایزها بوده‌اند: به عنوان مثال، فرهنگ‌نویس ساموئل جانسون در سال 1755، و استاد خوشنویس ادوارد جانستون در سال 1906.با این حال، هنگامی که کتاب ها و اسناد قدیمی با آنها مواجه می شوند، ممکن است بدون تجزیه و تحلیل علمی، تعیین منشا حیوانی دقیق پوست چه از نظر گونه یا از نظر سن حیوان دشوار باشد.[بنابراین، در عمل، مدتهاست که مرزهای بین اصطلاحات مختلف محو شده است. در سال 1519، ویلیام هورمن در Vulgaria خود نوشت: "آن چیزی که ما روی آن می نویسیم، و از beestis skynnes ساخته شده است، somtyme نامیده می شود parchement، somtyme velem، somtyme abortyve، somtyme membraan."[4] در هملت شکسپیر (نوشته ج. 1599-1602) مبادله زیر رخ می دهد: