پاپیروس (/pəˈpaɪrəs/ pə-PY-rəs) ماده ای شبیه کاغذ ضخیم است که در زمان های قدیم به عنوان سطح نوشتار استفاده می شد. آن را از مغز گیاه پاپیروس، Cyperus papyrus، یک جگر تالابی ساخته شده است. پاپیروس (جمع: پاپیروس) همچنین می‌تواند به سندی اشاره داشته باشد که روی صفحاتی از چنین موادی نوشته شده است، که در کنار هم به هم متصل شده و در یک طومار پیچیده شده‌اند، شکل اولیه یک کتاب.
شناخته شده است که پاپیروس برای اولین بار در مصر مورد استفاده قرار گرفته است (حداقل در دوران سلسله اول)، زیرا گیاه پاپیروس زمانی در دلتای نیل فراوان بود. همچنین در سراسر منطقه مدیترانه و در پادشاهی کوش استفاده می شد. مصریان باستان علاوه بر مواد نوشتاری، از پاپیروس در ساختن مصنوعات دیگری مانند قایق های نی، حصیر، طناب، صندل و سبد استفاده می کردند.
پاپیروس اولین بار در هزاره چهارم قبل از میلاد در مصر ساخته شد.اولین شواهد باستان شناسی پاپیروس در سال های 2012 و 2013 در وادی الجرف، بندر مصر باستان واقع در ساحل دریای سرخ، حفاری شد. این اسناد، دفتر خاطرات مرر، مربوط به سال 1390 است. 2560–2550 ق.م (پایان سلطنت خوفو).رول‌های پاپیروس آخرین سال‌های ساخت هرم بزرگ جیزه را توصیف می‌کنند.در قرون اول قبل از میلاد و بعد از میلاد، طومارهای پاپیروس به عنوان سطح نوشتاری به شکل پوستی که از پوست حیوانات تهیه می‌شد، رقیبی پیدا کرد. ورقه‌های پوستی تا می‌شدند تا قالب‌هایی را تشکیل دهند که از آنها کدهای کتاب شکل می‌گرفتند. نویسندگان اولیه مسیحی به زودی فرم کدکس را پذیرفتند، و در دنیای یونانی-رومی، بریدن ورق‌هایی از رول‌های پاپیروس برای تشکیل کدها رایج شد.
